Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018

Ειδικός Πολυαισθητηριακός Χώρος -"Σκοτεινό Δωμάτιο"

Μια αίθουσα πλημμυρισμένη από έντονα φώτα. Μια πολυαισθητηριακή πισίνα με μπαλάκια, έντονο φωτισμό και ήχους, μια στήλη-ενυδρείο, πολλές και διαφορετικές υφές που κεντρίζουν την αφή

Ό,τι χρειάζονται τα παιδιά με προβλήματα όρασης ώστε να έχουν τη δυνατότητα να νιώσουν και να διασκεδάσουν. Μιλάμε για την αίθουσα αισθητηριακής ολοκλήρωσης με το όνομα «Σκοτεινό δωμάτιο» που ολοκληρώθηκε πρόσφατα (με χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση) στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως και Αποκαταστάσεως Τυφλών (ΚΕΑΤ) στην Καλλιθέα.

Η αίθουσα θα χρησιμοποιείται από τους μαθητές και των έξι δομών που φιλοξενούνται στο ΚΕΑΤ: το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Τυφλών Καλλιθέας, το Ειδικό Νηπιαγωγείο Τυφλών Καλλιθέας, το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Τυφλοκωφών Καλλιθέας, το 1ο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης για παιδιά με αναπηρία όρασης «Μπέττυ Λεωτσάκου» και το Τμήμα Εκπαίδευσης και Προνηπιακό τμήμα ΚΕΑΤ.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2018

Volkswagen Käfer, Beetle, Σκαθάρι, Σκαραβαίος, Χελώνα

-Εντάξει. Τι είναι αυτό το μαύρο πτερύγιο από καουτσούκ πάνω από τη μηχανή;

-Όταν βρέχει πολύ, την εμποδίζει να πλημμυρίσει. Θα δείτε κάμποσους από τη Γαλλία σταματημένους στην άκρη του δρόμου με βλάβη, επειδή δεν πίστεψαν στη χρησιμότητα τούτου του εξαρτήματος... Τα' χει τα χρονάκια του, αλλά οι Σκαραβαίοι είναι γερά αμάξια κι εύκολοι στη συντήρηση. Παίρνει απλή αμόλυβδη.

Άνοιξε την πόρτα του οδηγού, τράβηξε τη λαβή τού πορτμπαγκάζ και έδειξε έναν κρίκο στα αριστερά τού συμπλέκτη.

-Και, αν τραβήξετε εδώ, απελευθερώνεται ένα απόθεμα βενζίνης τριών λίτρων.

Σήκωσε το καπό.

-Μπροστά, στο πορτμπαγκάζ, η ρεζέρβα: η βαλβίδα είναι συνδεδεμένη με το δοχείο του υγρού των υαλοκαθαριστήρων· έξυπνο, ε; Μια συμβουλή: να αποφεύγετε τις λακούβες για να μη χτυπήσετε το κάτω μέρος του οχήματος, που είναι πολύ χαμηλό, και μην ξεχνάτε πως έχει κίνηση στους πίσω τροχούς... Αλλιώς, μπορεί να έχετε δυσάρεστες εκπλήξεις στις στροφές.

Η λευκή Καραϊβική

Maurice Attia
μετάφραση: Χαρά Σκιαδέλλη
Πόλις, 2018

Ο Πάκο, ο αστυνόμος που γνωρίσαμε στο Μαύρο Αλγέρι, την "Κόκκινη Μασσαλία" και το "Παρίσι Μπλουζ", έχει πια εγκαταλείψει την αστυνομία και εργάζεται ως δικαστικός συντάκτης και κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα 'Le Provencal'. Η γυναίκα του η Ιρέν, από την πλευρά της, συνεχίζει με επιτυχία τις δραστηριότητές της στο κατάστημα με καπέλα που διατηρεί. Τη γαλήνια ζωή τους θα ταράξει ένα πανικόβλητο τηλεφώνημα από τον παλιό συνεργάτη του, τον Κουπί. Μια έκκληση για βοήθεια, την οποία ο Πάκο δεν μπορεί να αγνοήσει. Παίρνει αμέσως το αεροπλάνο για τη Γουαδελούπη. Στον Κουπί, εκείνος και η Ιρέν, χρωστούν τη ζωή τους.

Ο Κουπί έχει καταφύγει στην Καραϊβική, στις Γαλλικές Αντίλλες, με τη σύντροφό του την Εύα. Βυθισμένος στο αλκοόλ, εργάζεται ως νυχτοφύλακας και γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονίας, στην οποία κινδυνεύει να εμπλακεί και ο ίδιος. Εδώ, η Γουαδελούπη δεν έχει τίποτα το εξωτικό. Βρισκόμαστε μακριά από τις παραδεισένιες ακτές, μπλεγμένοι σε ένα σκοτεινό σύμπαν που περιλαμβάνει φόνους διακεκριμένων προσωπικοτήτων, πολιτικο-οικονομική διαπλοκή, φιλόδοξες γυναίκες, λαθρεμπόριο κάθε είδους, και μαύρη μαγεία, σε μια περιοχή όπου η αποικιοκρατία δίνει τη θέση της σε νεοαποικιακές πρακτικές.

Ο Αττιά, για μία ακόμα φορά, συνδέει αριστοτεχνικά την αστυνομική πλοκή με την ιστορία και το πολιτικο-κοινωνικό περιβάλλον. Περιγράφει με ζοφερά χρώματα την αποικιοκρατία και προσθέτει άλλη μία σκοτεινή νότα: την απειλή μιας επικείμενης ηφαιστειακής έκρηξης, που δίνει τον τόνο στην όλη αφήγηση. Η "Λευκή Καραϊβική" είναι το πρώτο μυθιστόρημα μιας νέας τριλογίας, που αρχίζει το 1976 και τελειώνει το 1981.

«Τρέχει, τρέχει και τρέχει και τρέχει», διακήρυττε εύγλωττα μια διάσημη γερμανική διαφήμιση του 1960 για το Beetle της Volkswagen. Ενώ το μήνυμα τότε ήταν σαφές και εμφατικό, αναφορικά με την αξιοπιστία του αυτοκινήτου και την επιτυχημένη παγκόσμια πορεία του, οι διαφημιστές που το σκέφτηκαν δεν θα μπορούσαν να υποθέσουν ότι και σήμερα ο Σκαραβαίος θα πρωταγωνιστούσε ακόμα.

Η ιστορία του Σκαραβαίου ταυτίζεται με αυτή της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen κι αρχίζει κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1930, στη Ναζιστική Γερμανία. Η ιδέα για τη δημιουργία του ανήκει στον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος οραματίστηκε ένα φθηνό αυτοκίνητο, που θα μπορούσε να το αποκτήσει σχεδόν ο καθένας με τις οικονομίες του.

Παρότι σχεδιάστηκε ως το «λαϊκό αυτοκίνητο», το θρυλικό κατσαριδάκι διέψευσε κάθε πρόβλεψη. Έγινε διαχρονικό, κυρίως μετά τη δεκαετία του '60, οπότε «υιοθετήθηκε» από τους χίπις.

Στο Το εξώφυλλο του δίσκου των Beatles Abbey Road (1969)

Στις 21 Ιουλίου του 2003 βγήκε από τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου στο Μεξικό ο τελευταίος κλασσικός Σκαραβαίος, ο οποίος τοποθετήθηκε στο μουσείο της εταιρίας στο Βόλφσμπαργκ της Γερμανίας. Έως τότε είχαν πωληθεί περισσότερα από 21,5 εκατομμύρια μοντέλα.

Στις μέρες μας, οι φανατικοί φίλοι του «Σκαραβαίου» παραμένουν πολλοί και κάθε χρόνο στις 22 Ιουνίου γιορτάχουν την Παγκόσμια Ημέρα Σκαραβαίου.

Το διάσημο Beetle με το όνομα Χέρμπι που πρωταγωνίστησε στην ταινία «The Love Bug», το 1968

Ο Μπέρναρντ Ράιγκερ, καθηγητής της Ευρωπαϊκής Βιομηχανικής Ιστορίας στο University College του Λονδίνου, στο βιβλίο του «Το αυτοκίνητο του λαού», περιγράφει πώς αυτό το μοντέλο ήρθε για να συμβολίσει το ευρύτερο μεταπολεμικό «οικονομικό θαύμα» το οποίο έκανε τη Γερμανία να μετατραπεί από μια κατεστραμμένη γη σε μια ευημερούσα χώρα – σε, μόλις, 20 χρόνια.

Το αυτοκίνητο ήταν αρχικά γνωστό ως «Käfer», δηλαδή «Σκαθάρι» στα γερμανικά, και από αυτό προήλθε και η γνωστή λαϊκή ονομασία σε πολλά κράτη, όπως «Σκαραβαίος» στην Ελλάδα και «Beetle» στις αγγλόφωνες χώρες. Ειδικότερα η λέξη «Beetle», υιοθετήθηκε στις ΗΠΑ ως το επίσημο όνομα του μοντέλου μόλις τον Αύγουστο του 1967. Προηγουμένως ήταν γνωστό ως «VW Type 1», υποδηλώνοντας ότι ήταν το πρώτο μοντέλο στην ιστορία της Volkswagen, ενώ στην Ευρώπη αναφερόταν επίσημα ως το VW 1100, 1200, 1300, 1500 ή 1600, ανάλογα με τον κυβισμό της κάθε έκδοσης, και αυτές ήταν οι ονομασίες που αναγράφονταν στο πίσω μέρος των οχημάτων.

Το εργοστάσιο της Volkswagen στη γερμανική πόλη Βόλφσμπουργκ, το 1956

Γραμμή παραγωγής ''Σκαραβαίου'', το 1949

Γραμμή παραγωγής ''Σκαραβαίου'', το 1973

Τελευταίος Σκαραβαίος, Μεξικό 2003

Πηγές:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CF%81%CE%B9_(%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF)

http://www.kathimerini.gr/832947/gallery/epikairothta/kosmos/to-katsaridaki-kai-oi-amarties-toy

https://www.4drivers.gr/single-post/-skaravaios-story

Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

Εργοστάσιο ελαστικών παπουτσιών «Αλυσίδα»

Λίγο πιο κάτω από τα «Παγοποιεία Τσακιράκη» βρισκόταν το προπολεμικό, ζοφερό εργοστάσιο ελαστικών παπουτσιών «Αλυσίδα», που έκλεισε από χρόνια και που το κουφάρι του , έπειτα από καμιά δυο πυρκαγιές, επιβιώνει ακόμα. Εκεί δούλευαν κάποιες γειτόνισσες αλλά και κάνα δυο γείτονες, η δουλειά ήταν σκληρή και ανθυγιεινή, λόγω του καουτσούκ που επεξεργάζονταν. Διερχόμενοι απ’ έξω μυρίζαμε, αλλά διακριτικά, εκείνη την αφόρητη μυρουδιά του καμένου λάστιχου. Φανταζόμουν τη δουλειά εντός ως σκέτη Κόλαση –κατά καιρούς θυμάμαι, είχαν αρρωστήσει βαριά διάφοροι εργαζόμενοι στον χώρο. Όταν περνούσα με τον πατέρα μου έξω από την «Αλυσίδα» και νιώθαμε τη δυσοσμία, μου’ λεγε: «Κοίτα, αν δεν σπουδάσεις θα’ ρθεις να δουλέψεις εδώ μέσα, στο καουτσούκ , μαζί με τα’ άλλα κορόιδα».

Λεωφορείο: 19 στάσεις

Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Εκδόσεις Πατάκη, 2018

Παίρνω το λεωφορείο της Γραμμής "10" στη Θεσσαλονίκη, από την αφετηρία Χαριλάου ως το Τέρμα, ως τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, και γράφω ό,τι θυμάμαι, επινοώ και φαντάζομαι από κάθε στάση. Δεκαεννιά στάσεις. Γράφοντας καταλαβαίνω πως το μυαλό είναι ένα ανοιχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων. Ή, ένα πριονιστήριο γεμάτο ακρωτηριασμένες, λειψές μνήμες, επινοήσεις, φαντασιώσεις κι εμπειρίες που διαρκώς αλλάζουν νόημα, χάνονται, επανέρχονται, διασταυρώνονται και πάλι διαφεύγουν.

Ξέρω, δηλαδή, ότι δεν κοπαδιάζουν οι λαγοί, αλλά εδώ συνημμένως ψάλλονται. Έπειτα, κάθε λεωφορείο που ξεκινάει από μια συγκεκριμένη αφετηρία, κάνει μιαν απαρέγκλιτη διαδρομή και πάει προς ένα σταθερό Τέρμα, ποτέ δεν κάνει όντως το ίδιο δρομολόγιο - κυρίως για τον ίδιο επιβάτη, που βλέπει έξω και εντός του με το μέτωπο κολλημένο στο τζάμι. Κάθε επιβάτης, κάθε φορά, είναι κι ένα διαφορετικό λεωφορείο.

Η υποδηματοποιία "ΑΛΥΣΙΔΑ" ιδρύθηκε το 1932 ως Ομόρρυθμη Εταιρία, με τον διακριτικό τίτλο "Ηνωμένα Εργοστάσια Καουτσούκ Ο.Ε." και εταίρους επιχειρήσεις και τεχνίτες που εμπορεύονταν και κατεργαζόταν καουτσούκ.
Παρήγαγε επαγγελματικά, παιδικά και αθλητικά παπούτσια από καουτσούκ, αρχικά χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη μεταχειρισμένα ελαστικά αυτοκινήτων.
Άλλαξε σύνθεση και εταίρους πολλές φορές. Κατά την περίοδο 1950 έως 1970 απασχολούσε 750 εργαζόμενους. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αγόρασε την εταιρία "ΕΛ.ΒΙ.ΕΛΑ" και προσανατολίστηκε στο αθλητικό παπούτσι (τις περίφημες "ελβιέλες").
Το 1980 μετατράπηκε σε Α.Ε. και αργότερα μετεγκαταστάθηκε στη Θέρμη. Λειτουργούσε μέχρι το 1998.

http://thessaloniki.photos.vagk.gr/el/photos-gr/old-photos-gr/old-photos-people-gr/787-old-photos-people-110-gr.html

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018

Ο αλγόριθμος της σοφίας

Εν πάση περιπτώσει, η εκθετική αύξηση, κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να ξέρεις, μνημονεύεται διαρκώς κι από όσους μιλούν για την τεχνητή νοημοσύνη. Λένε ότι, εξαιτίας αυτού του ρυθμού, θα φτάσουμε σύντομα στο σημείο όπου οι μηχανές θα είναι πολύ πιο έξυπνες από τους ανθρώπους. Η εκθετική αύξηση είναι υπεύθυνη για την ταχύτητα των αλλαγών κι η ταχύτητα είναι κεντρικό θέμα, ένα μοτίβο θα’ λεγα, που θα εμφανίζεται διαρκώς μπροστά μας. Θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Σε πόσα χρόνια νομίζεις ότι κατόρθωσε η τεχνολογία της μηχανοκίνησης, το αυτοκίνητο δηλαδή, να έχει 50 εκατομμύρια χρήστες;

Αν και δεν το γνωρίζω, θα πω ένα τυχαίο νούμερο που μου φαίνεται λογικό. Λέω 20 χρόνια.

Λοιπόν έπεσες πολύ έξω. 62 χρόνια. Το τηλέφωνο σε πόσο χρόνο πιστεύεις υιοθετήθηκε από 50 εκατομμύρια ανθρώπους;

Τώρα πιστεύω ότι είμαι μέσα. 20 χρόνια.

Λάθος και πάλι. 50 χρόνια. Ο ηλεκτρισμός;

Να υποθέσω ότι ούτε αυτός είναι μέσα στα 20 χρόνια;

Σωστά. 46 χρόνια χρειάστηκαν απ’ την στιγμή που εφευρέθηκε ως τη μέρα που απέκτησαν ηλεκτρισμό 50 εκατομμύρια νοικοκυριά. Δες κι άλλες καινοτομίες. Η πιστωτική κάρτα χρειάστηκε 28 χρόνια, η τηλεόραση 22 χρόνια, το ΑΤΜ 18 χρόνια, η χρεωστική κάρτα 12 χρόνια. Ξέρεις σε πόσα χρόνια έφτασε τους 50 εκατομμύρια χρήστες το διαδίκτυο μήπως;

10;

Κοντά έπεσες, 7, μόλις 7. (...)

Ο αλγόριθμος της σοφίας

Για χρήστες εξυπνότερους από τις συσκευές τους
Μανώλης Ανδριωτάκης
Κριτική, 2018

Το διαδίκτυο σήμερα μας παρέχει μια εκπληκτική ευκαιρία να εκφραστούμε, να ερευνήσουμε, να επικοινωνήσουμε, να διασκεδάσουμε, να ενημερωθούμε, να βρούμε φίλους και συντρόφους, να μορφωθούμε, να πολιτικοποιηθούμε και να συμμετάσχουμε σε διαλόγους. Κι όλα αυτά τα κάνει μέσω αλγορίθμων που γράφονται από προγραμματιστές οι οποίοι εργάζονται για μια χούφτα εταιρειών της Σίλικον Βάλεϊ.
Υπάρχει τρόπος να αποκομίσουμε σοβαρά οφέλη από τα νέα μέσα χωρίς να διακινδυνεύσουμε την ύπαρξή μας; Μπορούμε να γράψουμε τον δικό μας "αλγόριθμο";
Το βιβλίο επιχειρεί μέσα από έναν ζωντανό διάλογο να αναδείξει τις σημαντικότερες προκλήσεις που θέτει σήμερα το διαδίκτυο και τα social media στους χρήστες και να συνθέσει έναν πρωτότυπο "αλγόριθμο", με αποφάσεις που μπορεί καθένας να πάρει ώστε να πλοηγηθεί έξυπνα μέσα στον αχανή online ωκεανό.

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018

Beforelight

Η ερμηνεία του φωτός ήταν ανέκαθεν μια πρόκληση: Το φως έχει μια διάσταση σχεδόν φιλοσοφική, γιατί είναι στο μέσο της επιστήμης και της μεταφυσικής. Είναι υλικό και άυλο, έχει εμπνεύσει θρησκείες και καλλιτέχνες και είχε πολλές σημασίες σε διάφορους πολιτισμούς. Είναι ένα σημαίνον με πολλαπλά σημαινόμενα.

Η Βeforelight είναι μια δημιουργική ομάδα ανθρώπων που ασχολούνται με τον εικαστικό φωτισμό.