To 1882 πραγματοποιήθηκε η πρώτη διεθνώς δημόσια ηλεκτρική εγκατάσταση (ηλεκτροφωτισμός της Pearl Street, Ν. Υόρκη.
και μετά 2-3 χρόνια ανάλογες εγκαταστάσεις σε ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις (Βερολίνο, Λονδίνο κ.α.),
1884 Βερολίνο
Η πρώτη ηλεκτρική εγκατάσταση στην Ελλάδα τέθηκε σε λειτουργία το 1889. Αφορούσε τον ηλεκτροφωτισμό του κέντρου των Αθηνών και των Ανακτόρων. Μπορεί να θεωρηθεί ότι η χώρα πρωτοπόρησε στον τομέα αυτό, κάτι που σχετίζεται με το εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα του Χαρ. Τρικούπη.
και μετά 2-3 χρόνια ανάλογες εγκαταστάσεις σε ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις (Βερολίνο, Λονδίνο κ.α.),
1884 Βερολίνο
Η πρώτη ηλεκτρική εγκατάσταση στην Ελλάδα τέθηκε σε λειτουργία το 1889. Αφορούσε τον ηλεκτροφωτισμό του κέντρου των Αθηνών και των Ανακτόρων. Μπορεί να θεωρηθεί ότι η χώρα πρωτοπόρησε στον τομέα αυτό, κάτι που σχετίζεται με το εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα του Χαρ. Τρικούπη.
Πολύ σύντομα ο ηλεκτροφωτισμός επεκτείνεται στο ιστορικό κέντρο της
Πρωτεύουσας.
Η επέκταση σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας ήταν ραγδαία, ώστε κατά την επόμενη δεκαετία να έχουν ηλεκτροφωτιστεί έξι πόλεις: Πειραιάς, Ερμούπολη, Χαλκίδα, Καλαμάτα, Αργοστόλι και Πάτρα, όπου μάλιστα τέθηκε σε λειτουργία και η πρώτη ηλεκτρική εγκατάσταση τροχιοδρόμων (τραμ).
Η αμερικανική εταιρεία Thomson-Houston με τη συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας ιδρύουν την «Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία» που αναλαμβάνει την ηλεκτροδότηση μεγάλων ελληνικών πόλεων. Η ανάπτυξη συνεχίστηκε σχετικά αργά κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, αλλά προχώρησε ταχύτατα μετά τον τερματισμό της εμπόλεμης περιόδου 1912-22: οι ηλεκτροδοτούμενοι οικισμοί από 21 το 1918 ανήλθαν σε 242 το 1929 και σε 390 το 1939. Βέβαια, οι εφαρμογές του ηλεκτρισμού περιορίζονταν στον ηλεκτροφωτισμό οδών και κατοικιών καθώς και στην ηλεκτροκίνηση εργοστασίων. Μόνο μετά το 1930 άρχισε η χρήση οικιακών συσκευών.
Στις 20 Ιουλίου 1950 υπογράφτηκε σύμβαση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της αμερικανικής εταιρείας Ebasco, με την οποία η τελευταία αναλάμβανε την ανάπτυξη και λειτουργία εθνικού συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας και στις 7 Αυγούστου 1950 ιδρύθηκε ΔΕΗ.
Η ΔΕΗ αμέσως στρέφεται προς την αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας ενώ ξεκινά και η ενοποίηση των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε ένα εθνικό διασυνδεδεμένο Σύστημα. Τα πλούσια λιγνιτικά κοιτάσματα του ελληνικού υπεδάφους που είχαν νωρίτερα εντοπισθεί, άρχισαν να εξορύσσονται και να χρησιμοποιούνται ως καύσιμη ύλη στις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που δημιουργούσε η ΔΕΗ. Παράλληλα, η Επιχείρηση ξεκίνησε την αξιοποίηση της δύναμης των υδάτων με την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών στα μεγάλα ποτάμια της χώρας.
Ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας (φωτ. του 1960) εντάχθηκε στο Β΄ Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης 1956-66, αξιοποιώντας τα λιγνιτικά αποθέματα της περιοχής.
Ο Ατμοηλεκτρικός
Σταθμός του Φαλήρου ιδρύεται το 1903 με συνολική εγκατεστημένη ισχύ
3.000 KW και καλείται να καλύψει την ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου και
βιομηχανικών μονάδων, καθώς και τον ηλεκτροφωτισμό της πρωτεύουσας.
Πηγή: www.lifo.gr
Ο Ατμοηλεκτρικός
Σταθμός του Φαλήρου ιδρύεται το 1903 με συνολική εγκατεστημένη ισχύ
3.000 KW και καλείται να καλύψει την ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου και
βιομηχανικών μονάδων, καθώς και τον ηλεκτροφωτισμό της πρωτεύουσας.
Πηγή: www.lifo.gr
Ο Ατμοηλεκτρικός
Σταθμός του Φαλήρου ιδρύεται το 1903 με συνολική εγκατεστημένη ισχύ
3.000 KW και καλείται να καλύψει την ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου και
βιομηχανικών μονάδων, καθώς και τον ηλεκτροφωτισμό της πρωτεύουσας.
Πηγή: www.lifo.gr
Ο Ατμοηλεκτρικός
Σταθμός του Φαλήρου ιδρύεται το 1903 με συνολική εγκατεστημένη ισχύ
3.000 KW και καλείται να καλύψει την ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου και
βιομηχανικών μονάδων, καθώς και τον ηλεκτροφωτισμό της πρωτεύουσας.
Πηγή: www.lifo.gr
Τον ίδιο χρόνο η τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη θα δει κι
αυτή το ηλεκτρικό φως καθώς Βελγική Εταιρία αναλαμβάνει απ' τις
Τουρκικές αρχές το φωτισμό και την τροχιοδρόμηση της Πόλης με την
κατασκευή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Τότε αρχίζει και ο ηλεκτροφωτισμός σε
Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη. Παράλληλα, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία θα
εμφανιστούν ντόπιοι Ελληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι θα
δραστηριοποιηθούν στο χώρο της ηλεκτροπαραγωγής σε κλίμακα μεγαλύτερη
από αυτή της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μεταλλευτική
περιοχή της Μπάλιας-Καραϊδίν, βορειοανατολικά του Αϊβαλιού (Κυδωνίες),
όπου πλάι στο μεγάλο συγκρότημα των μεταλλείων -αντίστοιχο του Λαυρίου-
θα αναπτυχθεί και η ηλεκτροπαραγωγή με λιγνίτη.
Η επέκταση σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας ήταν ραγδαία, ώστε κατά την επόμενη δεκαετία να έχουν ηλεκτροφωτιστεί έξι πόλεις: Πειραιάς, Ερμούπολη, Χαλκίδα, Καλαμάτα, Αργοστόλι και Πάτρα, όπου μάλιστα τέθηκε σε λειτουργία και η πρώτη ηλεκτρική εγκατάσταση τροχιοδρόμων (τραμ).
Η αμερικανική εταιρεία Thomson-Houston με τη συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας ιδρύουν την «Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία» που αναλαμβάνει την ηλεκτροδότηση μεγάλων ελληνικών πόλεων. Η ανάπτυξη συνεχίστηκε σχετικά αργά κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, αλλά προχώρησε ταχύτατα μετά τον τερματισμό της εμπόλεμης περιόδου 1912-22: οι ηλεκτροδοτούμενοι οικισμοί από 21 το 1918 ανήλθαν σε 242 το 1929 και σε 390 το 1939. Βέβαια, οι εφαρμογές του ηλεκτρισμού περιορίζονταν στον ηλεκτροφωτισμό οδών και κατοικιών καθώς και στην ηλεκτροκίνηση εργοστασίων. Μόνο μετά το 1930 άρχισε η χρήση οικιακών συσκευών.
Στις 20 Ιουλίου 1950 υπογράφτηκε σύμβαση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της αμερικανικής εταιρείας Ebasco, με την οποία η τελευταία αναλάμβανε την ανάπτυξη και λειτουργία εθνικού συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας και στις 7 Αυγούστου 1950 ιδρύθηκε ΔΕΗ.
Η ΔΕΗ αμέσως στρέφεται προς την αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας ενώ ξεκινά και η ενοποίηση των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε ένα εθνικό διασυνδεδεμένο Σύστημα. Τα πλούσια λιγνιτικά κοιτάσματα του ελληνικού υπεδάφους που είχαν νωρίτερα εντοπισθεί, άρχισαν να εξορύσσονται και να χρησιμοποιούνται ως καύσιμη ύλη στις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που δημιουργούσε η ΔΕΗ. Παράλληλα, η Επιχείρηση ξεκίνησε την αξιοποίηση της δύναμης των υδάτων με την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών στα μεγάλα ποτάμια της χώρας.
Ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας (φωτ. του 1960) εντάχθηκε στο Β΄ Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης 1956-66, αξιοποιώντας τα λιγνιτικά αποθέματα της περιοχής.
