26 Απριλίου 1986. Ξημερώματα Σαββάτου στον Πυρηνικό Σταθμό
Παραγωγής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ της Σοβιετικής Ενωσης. Η έκρηξη που
συνέβη κατά τη διάρκεια ενός πειράματος ρουτίνας που λάμβανε χώρα στον
4o αντιδραστήρα του εργοστασίου αλλάζει τη σύγχρονη Ιστορία.
Ακολουθεί μια δεύτερη έκρηξη. Η οροφή του κτιρίου καταστρέφεται, φλόγες ξεσπούν και τα ραδιενεργά στοιχεία του πυρήνα διοχετεύονται ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον. Αυτό που αρχικά φαινόταν σαν ένα απλό λάθος, εξελίσσεται στο μέγιστο προβλεπόμενο ατύχημα στη Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Γεγονότων, αυτό με τον αριθμό 7. Επρεπε να φτάσουμε στο 2011 και στο ατύχημα της Φουκουσίμα για να εμφανιστεί ξανά ο ίδιος εφιαλτικός αριθμός.
Τριάντα ένας άνθρωποι πεθαίνουν τις πρώτες ημέρες, 500.000 εργάτες δουλεύουν εκτεθειμένοι στη ραδιενέργεια για να αποτρέψουν την περαιτέρω καταστροφή τούς επόμενους μήνες, η μόλυνση θα φτάσει ως τη Νορβηγία, ενώ οι έρευνες για την αύξηση των ποσοστών όσων προσβλήθηκαν από καρκίνο είναι ακόμη σε εξέλιξη.
Περίπου 5 εκατ. άνθρωποι ζουν ακόμα σε περιοχές εκτεθειμένες σε ραδιενέργεια. Η ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα είναι σχεδόν
200 φορές μεγαλύτερη από τη ραδιενέργεια που απελευθερώθηκε από τις δύο
ατομικές βόμβες του Ναγκασάκι και της Χιροσίμα μαζί.
Το Πριπιάτ, η κοντινότερη πόλη, εκκενώθηκε δύο μέρες μετά την
καταστροφή. Σε αυτό το διάστημα πολλοί άνθρωποι είχαν ήδη εκτεθεί σε
υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας.
Η ραδιενεργή βροχή έφτασε μέχρι την Ιρλανδία. Η Ουκρανία, η Λευκορωσία
και η Ρωσία ήταν οι χώρες που επηρεάστηκαν περισσότερο, αφού απορρόφησαν
το 63% της ρύπανσης από το ατύχημα.
Από τότε που οι κάτοικοί του εγκατέλειψαν το Πριπιάτ λόγω των υψηλών
ποσοστών ραδιενέργειας, λύκοι, άγρια άλογα, κάστορες, αγριογούρουνα και
άλλα ζώα κατοικούν στην πόλη.
Θα περίμενε κανείς ότι οι αντιδραστήρες του Τσερνόμπιλ θα έκλειναν
αμέσως μετά το ατύχημα, όμως οι υπόλοιποι τρεις αντιδραστήρες του
εργοστασίου λειτούργησαν για άλλα 13 χρόνια!
Υπάρχει ακόμα ραδιενεργό υλικό σε μία τσιμεντένια σαρκοφάγο, που όμως
πλέον καταρρέει, και χτίστηκε πάνω από τον αντιδραστήρα μετά το ατύχημα.
Ένα καινούργιο περίβλημα χτίζεται πάνω από τη σαρκοφάγο, αλλά η
προστασία του θα διαρκέσει μόνο για 100 χρόνια.
Στις ρυπασμένες περιοχές, το Τσερνόμπιλ επηρεάζει όλες τις πλευρές της
ζωής των ανθρώπων. Η ραδιενέργεια είναι στο φαγητό που τρώνε, στο γάλα
και το νερό που πίνουν, στα σχολεία, τα πάρκα και τις παιδικές χαρές που
παίζουν τα παιδιά τους, και στα ξύλα που καίνε για να μείνουν ζεστοί.
Η διαμονή στη ζώνη του Τσερνόμπιλ είναι μια ανατριχιαστική εμπειρία. Η
ζωή μοιάζει να συνεχίζεται, αλλά όλα είναι ένα πρόσχημα. Οσοι ζουν εκεί
παραμένουν δέσμιοι του παρελθόντος, το ημερολόγιο θα δείχνει πάντα
ξημερώματα Σαββάτου της 26ης Απριλίου του 1986.
